Dag 13

Ik heb jammer genoeg niet zo lekker geslapen als dat ik hoopte. De pijn in mijn voeten heeft me merendeels van de nacht wakker gehouden.
Om 5 uur stap ik uit bed en spring ik onder een koude douche om goed wakker te worden. Vervolgens kijk ik wat tv tot ik naar het restaurant kan gaan om te eten.
Wanneer ik in het restaurant kom word ik begeleid naar mijn plek waar al mijn eten al voor me klaar staat. Kijk dat noem ik nog eens service! Op tafel staat een gril met allerlei kleine visjes met wat rijst en soep. Ik heb geen idee wat ik met die kleine visjes moet, ik gooi ze maar in hun geheel op de grill en eet alvast de soep en rijst. Zodra de visjes er gaar uit zien haal ik ze van de grill, maar u is de vraag....... hoe eet ik deze kleine visjes. Ik kijk om me heen om te kijken wat de andere mensen doen met de visjes maar ik zie niemand in het restaurant die de visjes aan het eten is. Het lijkt me te weinig als ik het niet in zijn geheel zou op eten, duuussss dan maar alles naar binnen. Ik kan niet zeggen dat ik een fan ben maar het vult in ieder geval.

Na het eten ga ik terug naar mijn hotelkamer, poets me tanden nog 3 keer maar de lucht gaat maar niet uit mijn mond. Ik geniet nog even van de WiFi en pak vervolgens mijn spullen in.
Het is half 10 wanneer ik uiteindelijk uitcheck, dat is laat..... heel laat. Ik had net zo goed al 10 km gelopen kunnen hebben. Wil ik tempel 29 vandaag nog willen redden kan ik me pauzes voor vandaag maar beter tot een minimum houden.

Ik loop op hoog tempo, mijn voeten raken als snel weer oververhit maar ik moet wel, ik mag niet te ver achter komen op schema.
Onderweg loop ik langs allerlei steenhouwerijen en de beelden die ze hier maken zijn soms zo mooi dat je er wel een paar minuten naar kan staren, van tempel poortwachters tot grappige diersculpturen.
Als ik bijna bij tempel 28 ben zie ik op een bord "Noichi Zoo" staan, dat lijkt me wel leuk! Het schema kan de pot op voor vandaag, het is tenslotte vakantie, die kilometers haal ik later wel in.

De dierentuin is vet mooi en GIGANTISCH! je kunt hier zo verdwaald raken. Jammer genoeg ben ik niet de enigste die er beetje de pest in heeft vandaag. Door de hitte zijn de dieren suffig en houden ze het het liefst voor gezien. Slechts enkele dieren hebben het naar hun zin, zoals de pinguïns en de otters die lekker in het water spelen en de jonge aapjes hebben nog de energie om te spelen. Ik probeer elk beest op de foto te krijgen en kan eigenlijk zo nog de hele dag door gaan. Ik zie uiteindelijk een grote vogel waar ik maar niet achter kan komen of deze echt is of niet. Hij kijkt me recht aan zonder enige emotie of beweging. Ik krijg er de kriebels van. Maar dan opeens wanneer ik weg loop zie ik zijn kop draaien, hij leeft dus toch! In het Engels heten deze Shoebills, ik heb geen idee hoe ze heten in het Nederlands. Ondanks dat ik het naar mijn zin heb loop ik best wel veel in de dierentuin zonder dat ik het door heb. Ik zoek een plekje op om wat uit te rusten en wat af te koelen, en dan zie ik nog een grandioze machine. Het is een waterdamp sproeier kanon-achtig dinges, ik weet niet hoe het heet maar ik hou er van! Ik haal wat sap uit de automaat en ga er helemaal voor zitten.
Na volledig te zijn afgekoeld maak ik nog wat kiekjes en maak ik er een eind aan.

Het is nog maar 1 km naar tempel 28 maar god wat duurt dat lang zeg, Ik ben gewoon kapot wanneer ik aankom. Tempel 28 is niet echt groot maar niet lelijk, hoewel er veel grijs is fleuren de tuinen de boel prima op. Ik doe de korte rituelen en haal de stempel op. Het is half 3, tempel 29 ligt 9 km verderop dat kan ik redden voor 5 uur als ik de pas er goed inzet.

De hitte is vreselijk, er is geen schaduw en ik kan geen water drinken omdat de flesjes die ik bij me heb zowat staan te koken door de hete zon. Ik stop bij elke drinkautomaat en gooi daar een flesje achterover, het is te heet om ze nog bij me te dragen, geef het een half uur en het water is alweer warm. Ik voel nieuwe blaren opkomen en ik ben er nog lang niet.....
Normaal probeer ik van mijn omgeving te genieten maar ik wil nu alleen nog maar schaduw, ik probeer elke beetje schaduw te pakken, al duurt het maar 2 seconden. Zelfs de schaduw van elektriciteitskabels helpen al.
Gelukkig kom ik na een tijdje bij een rusthut, ooh wat is dat lekker! Ik weet dat ik moet opschieten voor 5 uur bij tempel 29 te zijn maar ik moet even liggen, ik ben helemaal gaar.

Wanneer ik bijna inslaap val moet ik er aan geloven, ik moet weer lopen anders lig ik hier straks te slapen. Ik gooi wat (warm)water in m'n gezicht en begin weer met lopen.
Als ik bijna bij tempel 29 ben zie ik een winkeltje die manjū verkoopt, een manjū is een soort deegbal met een soort zoete bonenjam erin. Ze zijn heerlijk! en ze vullen ook nog een goed.

Om half 5 kom ik dan eindelijk aan bij tempel 29, ik loop de trap op en zie dat de tempel in verbouwing is....... alles is afgedekt, echt dood zonde. Vooral omdat de provinciale tempel van Kochi is keek ik er wel naar uit.
Het is vrij druk, er staat een grote groep henro's die hier waarschijnlijk met de bus zijn, ik haal snel me stempel voor dat ik straks in de rij moet staan en ik doe mijn rituelen. Het voelt toch vervelend, ondanks dat ik al beter word in Japans spreken en het opzeggen van de sutra's kan ik nog steeds niet het echte werk bijhouden. Ik probeer de groep nog bij te houden met het opzeggen van de hartsutra maar ik leg zowat me tong in de knoop.

Nu nog een slaapplek vinden, maar dan moet ik eerst tussen de rijst velden vandaan zien te komen. Dat is nog 2 km lopen. Ik heb gelukkig nog tijd voor het donker dus eet nog wat manjū voor ik weer verder ga.
Zelfs nadat ik uit de rijst velden vandaan ben is het overal vies en vol beesten, ik zoek wat beters. Uiteindelijk zie ik een ziekenhuis met een grote tuin. Ik zoek een plekje in de tuin waar ik eventueel mijn tent kan opzetten maar voor ik hem opzet besluit ik toch maar even te vragen of dit wel mag. ik vraag het aan een vrouwtje die achter de balie zit, ze vraagt of ik mee wil lopen en brengt me naar iemand die volgens mij niet helemaal 100% is. De man kijkt ontzettend scheel en ziet eruit alsof hij in een inrichting hoort. Wat blijkt nou, deze man is hier de baas! De man verteld me dat hij niet wil dat ik mijn tent opzet in de tuin, ondanks dat het op een plekje is waar niemand mij zal zien. Ik werd vriendelijk afgewezen maar toch voelde het alsof de man totaal niet vriendelijk was. Japanners staan er wel om bekend om hun gevoelens en meningen te verbergen achter een lach.

Oké, nu dat plan van de kaart is moet ik toch ergens anders zoeken, maar waar? Ik zie alleen maar grijsbeton om me heen. Dan moet ik ineens denken aan de rivier waar ik net voorbij liep, daar kan ik mijn tent opzetten! Ik besluit wat terug te lopen en te kijken of het een deugdelijke plek is.
En ja hoor, perfect! Er staat een koele wind die over de rivier waait, het uitzicht is prachtig, het enige nadeel is is dat het beton waar ik mijn tent op moet zetten nog niet echt is afgekoeld van de hitte van vandaag. Ik wacht dus even met mijn tent opzetten, ik schrijf mijn verhaal en geniet van het uitzicht. Wanneer ik regen wolken mijn kant op zie komen begin ik met het opzetten.

Nu maar hopen dat ik niet de rivier in drijf!


Tempels:

Tempel 28 Dainichiji
Tempel 29 Tosa Kokubunji