Dag 4
Door: Thomas Mooijer
Blijf op de hoogte en volg Thomas
03 Juli 2013 | Japan, Komatsushima
Ik heb echt in een lange tijd niet meer zo lekker geslapen. Vandaag doe ik lekker rustig aan, eerst even me kamer opruimen, wat tv kijken en daarna wat eten. Japanse tv is zo raar dat het grappig is, de mensen van de reclames zijn zo blij dat het eng begint te worden.
Rond 7 uur 's ochtends ga ik naar beneden om te ontbijten. De gastvrouw van de ryokan laat me zien hoe ik iets moet eten en wat met wat moet worden gegeten. Het is echt heerlijk! Ik begin al steeds meer te wennen aan het Japanse eten. Tijdens het eten probeer ik met haar te praten over het nieuws op tv, mijn Japans is nog niet zo goed dus het is niet helemaal duidelijk waar het nieuws nou precies over ging, ik denk een moord of een vermist iemand, meer kan ik er niet uit opmaken. Gelukkig kan ik wel mee praten over de weerberichten.
Vandaag wordt makkelijke dag! De tempels liggen dicht bij elkaar en aangezien ik goed uitgerust ben ben ik van plan tempel 18 te halen. Dat is in totaal ongeveer 25 km, dat moet kunnen. Het weer is ideaal, het is dicht bewolkt en het lijkt me dat de zon voorlopig niet zal doorbreken, maar bewolkt of niet het is nog steeds 29 graden.
Na het eten doe ik lekker rustig even me spullen in pakken en me eigen nog even mentaal voorbereiden op vandaag. Ik loop naar beneden en bedank de vrouw voor haar gastvrijheid, ze geeft me een heerlijk koude fles mugi cha oftewel riet thee mee voor onderweg. Het heeft een beetje een rare smaak maar ik toch alles na een dag lopen.
Ik neem afscheid van de gastvrouw en loop de deur uit, op dat moment word ik door haar terug geroepen. Ze zegt de hele tijd "Okane, Okane", ik snap begrijp er eerst niets van maar dan kom ik erachter wat ze zegt. OKane betekent geld! Ik heb nog niet betaald..... Lekker stom!.... Ik geef haar het geld en bied wel duizend keer me excuses aan, gelukkig kan ze er wel om lachen.
De gang zit er lekker in ondanks dat ik ondertussen 4 gigantische blaren op me voeten heb zitten. Ik besluit vandaag geen lange rituele maar gewoon de korte versie van Tsutomu te doen aangezien er vandaag veel tempels voor de boeg liggen.
Ik vlieg zowat langs de tempels, ik moet nog uitkijken dat ik er niet voorbij loop zo dicht liggen de tempels op elkaar. Tempel 14 ligt op een prachtige locatie en is gebouwd op een rotsformatie en maakt het terrein van de tempel dan ook echt uniek. Tempel 15 is wat minder mooi, ondanks dat het een van de provinciale tempels is vind ik het er maar saai uit zien, alles is kaal en het komt wat verlaten over. Tempel 16 is een kleine tempel langs de weg, ik doe me rituelen en precies als ik wil beginnen komt er een hele bus met japanners aan en voor ik weet staan overal rijen. Ik wacht rustig op me beurt en probeer mee te doen me de sutra van de groep, maar dat wil niet echt lukken, ze gaan mij te snel. Ik haal me stempel en vertrek richting naar tempel 17.
Na een tijdje lopen valt het me pas op, ik liep al zo lekker met me handen leeg...... camera vergeten........ je zou denken dat ik nu wel leer om me spullen bij me te houden.... Gelukkig ben ik in Japan en kan ik er vanuit gaan dat me spullen veilig zijn, en dat klopt ook nog. Zodra ik weer bij tempel 16 in de buurt kom komt er een man naar me toe en verteld me dat me camera bij het stempelloket ligt. In Nederland zou me camera na 2 seconden weg zijn.
Tempel 17 is een vrij grote tempel en ondanks dat het plein bestaat uit beton platen heeft het toch wel iets. Ik doe de rituelen, koop nog een souvenir voor thuis en haal me stempel op. Nu moet ik nog 17,7 km door Tokushima om vervolgens bij tempel 18 te komen in Komatsushima. Hopelijk Vind ik wat WIFI in de grote stad!
Tokushima is echt indrukwekkend, normaal heb ik het niet zo op steden en hou ik meer van het platteland, maar dit heeft wel wat. Overal zit wel een winkeltje, zelf in de meest kleine hoekjes en je hoeft hier niet eens te wachten op het stoplicht, je neemt gewoon de brug over de weg heen. Na een tijdje rond zoeken voor WIFI kom ik langs een pizzeria, kijk dat heb ik nou gemist, westers eten! De pizza's zien er niet echt smakelijk uit maar de spaghetti is heerlijk, het komt immers oorspronkelijk ook uit Azië.
En dan is eindelijk het moment aangebroken, ik heb WIFI gevonden! Even snel hoi zeggen tegen iedereen thuis en dan moet ik jammer genoeg weer verder.
Na een tijdje kan ik me even niet meer oriënteren op de kaart en moet ik vragen om de weg. Ik vraag aan een man die werkt bij een autodealer waar ik een rusthut kan vinden en jawel hij spreekt Engels, is dat even mazzel. De man roept iemand die langs fietst en vraagt aan hem of hij mij kan begeleiden naar de rusthut. De man op de fiets geeft me wat drinken en we leren elkaar lopende weg kennen. Helaas ben ik zijn naam vergeten.....
Wanneer we over een lange brug lopen begint het ineens keihard te regenen en omdat het ook nog een hard waait kan ik mijn poncho niet om doen. Als we eindelijk een overkapping hebben gevonden zijn we al helemaal verzopen, ik droog me af met me handdoeken en trek me poncho aan. Ik vertel de man dat ik de rusthut nu wel kan vinden en dat en bedank hem voor alle moeite. Ik neem afscheid en loop weer verder door de regen.
Ik zou nu ieder moment de rusthut moeten tegenkomen maar ik weet niet waar, het enige dat ik weet is dat ik op de juiste weg zit. Ik besluit maar gewoon een droge plek te zoeken om me tent op te zetten. Niet veel verder zie ik een boerenschuur met een overkapping. Ik klop aan maar niemand is er, dit zou wel een goeie plek kunnen zijn om mijn tent op te zetten. Ik zie verderop een vrouw lopen en vraag haar of het misschien goed is als ik met tent ernaast opzet. Ze brabbelt wat en zegt dat ik haar moet volgen, ze neemt me mee door de rijstvelden en langs allemaal kronkelweggetjes en dan uiteindelijk komen we uit bij...... DE RUSTHUT! Als ik gewoon de weg had gevolgd in plaats van het vrouwtje had ik er nog sneller geweest ook. De vrouw verteld me dat het oké is dat ik hier rust maar ik mag hier niet slapen..... Daar heb ik niet echt veel aan..... Gelukkig laat ze me zien waar ik me tent eventueel kan opzetten. Naast de rusthut is een plateau waar je op kan parkeren en daar onder is een soort oude werkplek. Ik moet wel wat spinnen wegslaan maar het is wel te doen. Ik snuffel wat rond en ik kom erachter dat het licht het nog doet! kijk eens aan, ik ben gewoon van alle gemakken voorzien. Ik zet me tentje op en ga even lekker liggen in de rusthut, ik lees het logboek door van de rusthut en vind erin nog een Nederlander die de tocht ook heeft gelopen.
Nu goed uitrusten en morgen de verloren tijd inhalen.
Klein beetje last van heimwee.
Tempels:
Tempel 14 Jōrakuji
Tempel 15 Awa Kokubunji
Tempel 16 Kannonji
Tempel 17 Idoji
Rond 7 uur 's ochtends ga ik naar beneden om te ontbijten. De gastvrouw van de ryokan laat me zien hoe ik iets moet eten en wat met wat moet worden gegeten. Het is echt heerlijk! Ik begin al steeds meer te wennen aan het Japanse eten. Tijdens het eten probeer ik met haar te praten over het nieuws op tv, mijn Japans is nog niet zo goed dus het is niet helemaal duidelijk waar het nieuws nou precies over ging, ik denk een moord of een vermist iemand, meer kan ik er niet uit opmaken. Gelukkig kan ik wel mee praten over de weerberichten.
Vandaag wordt makkelijke dag! De tempels liggen dicht bij elkaar en aangezien ik goed uitgerust ben ben ik van plan tempel 18 te halen. Dat is in totaal ongeveer 25 km, dat moet kunnen. Het weer is ideaal, het is dicht bewolkt en het lijkt me dat de zon voorlopig niet zal doorbreken, maar bewolkt of niet het is nog steeds 29 graden.
Na het eten doe ik lekker rustig even me spullen in pakken en me eigen nog even mentaal voorbereiden op vandaag. Ik loop naar beneden en bedank de vrouw voor haar gastvrijheid, ze geeft me een heerlijk koude fles mugi cha oftewel riet thee mee voor onderweg. Het heeft een beetje een rare smaak maar ik toch alles na een dag lopen.
Ik neem afscheid van de gastvrouw en loop de deur uit, op dat moment word ik door haar terug geroepen. Ze zegt de hele tijd "Okane, Okane", ik snap begrijp er eerst niets van maar dan kom ik erachter wat ze zegt. OKane betekent geld! Ik heb nog niet betaald..... Lekker stom!.... Ik geef haar het geld en bied wel duizend keer me excuses aan, gelukkig kan ze er wel om lachen.
De gang zit er lekker in ondanks dat ik ondertussen 4 gigantische blaren op me voeten heb zitten. Ik besluit vandaag geen lange rituele maar gewoon de korte versie van Tsutomu te doen aangezien er vandaag veel tempels voor de boeg liggen.
Ik vlieg zowat langs de tempels, ik moet nog uitkijken dat ik er niet voorbij loop zo dicht liggen de tempels op elkaar. Tempel 14 ligt op een prachtige locatie en is gebouwd op een rotsformatie en maakt het terrein van de tempel dan ook echt uniek. Tempel 15 is wat minder mooi, ondanks dat het een van de provinciale tempels is vind ik het er maar saai uit zien, alles is kaal en het komt wat verlaten over. Tempel 16 is een kleine tempel langs de weg, ik doe me rituelen en precies als ik wil beginnen komt er een hele bus met japanners aan en voor ik weet staan overal rijen. Ik wacht rustig op me beurt en probeer mee te doen me de sutra van de groep, maar dat wil niet echt lukken, ze gaan mij te snel. Ik haal me stempel en vertrek richting naar tempel 17.
Na een tijdje lopen valt het me pas op, ik liep al zo lekker met me handen leeg...... camera vergeten........ je zou denken dat ik nu wel leer om me spullen bij me te houden.... Gelukkig ben ik in Japan en kan ik er vanuit gaan dat me spullen veilig zijn, en dat klopt ook nog. Zodra ik weer bij tempel 16 in de buurt kom komt er een man naar me toe en verteld me dat me camera bij het stempelloket ligt. In Nederland zou me camera na 2 seconden weg zijn.
Tempel 17 is een vrij grote tempel en ondanks dat het plein bestaat uit beton platen heeft het toch wel iets. Ik doe de rituelen, koop nog een souvenir voor thuis en haal me stempel op. Nu moet ik nog 17,7 km door Tokushima om vervolgens bij tempel 18 te komen in Komatsushima. Hopelijk Vind ik wat WIFI in de grote stad!
Tokushima is echt indrukwekkend, normaal heb ik het niet zo op steden en hou ik meer van het platteland, maar dit heeft wel wat. Overal zit wel een winkeltje, zelf in de meest kleine hoekjes en je hoeft hier niet eens te wachten op het stoplicht, je neemt gewoon de brug over de weg heen. Na een tijdje rond zoeken voor WIFI kom ik langs een pizzeria, kijk dat heb ik nou gemist, westers eten! De pizza's zien er niet echt smakelijk uit maar de spaghetti is heerlijk, het komt immers oorspronkelijk ook uit Azië.
En dan is eindelijk het moment aangebroken, ik heb WIFI gevonden! Even snel hoi zeggen tegen iedereen thuis en dan moet ik jammer genoeg weer verder.
Na een tijdje kan ik me even niet meer oriënteren op de kaart en moet ik vragen om de weg. Ik vraag aan een man die werkt bij een autodealer waar ik een rusthut kan vinden en jawel hij spreekt Engels, is dat even mazzel. De man roept iemand die langs fietst en vraagt aan hem of hij mij kan begeleiden naar de rusthut. De man op de fiets geeft me wat drinken en we leren elkaar lopende weg kennen. Helaas ben ik zijn naam vergeten.....
Wanneer we over een lange brug lopen begint het ineens keihard te regenen en omdat het ook nog een hard waait kan ik mijn poncho niet om doen. Als we eindelijk een overkapping hebben gevonden zijn we al helemaal verzopen, ik droog me af met me handdoeken en trek me poncho aan. Ik vertel de man dat ik de rusthut nu wel kan vinden en dat en bedank hem voor alle moeite. Ik neem afscheid en loop weer verder door de regen.
Ik zou nu ieder moment de rusthut moeten tegenkomen maar ik weet niet waar, het enige dat ik weet is dat ik op de juiste weg zit. Ik besluit maar gewoon een droge plek te zoeken om me tent op te zetten. Niet veel verder zie ik een boerenschuur met een overkapping. Ik klop aan maar niemand is er, dit zou wel een goeie plek kunnen zijn om mijn tent op te zetten. Ik zie verderop een vrouw lopen en vraag haar of het misschien goed is als ik met tent ernaast opzet. Ze brabbelt wat en zegt dat ik haar moet volgen, ze neemt me mee door de rijstvelden en langs allemaal kronkelweggetjes en dan uiteindelijk komen we uit bij...... DE RUSTHUT! Als ik gewoon de weg had gevolgd in plaats van het vrouwtje had ik er nog sneller geweest ook. De vrouw verteld me dat het oké is dat ik hier rust maar ik mag hier niet slapen..... Daar heb ik niet echt veel aan..... Gelukkig laat ze me zien waar ik me tent eventueel kan opzetten. Naast de rusthut is een plateau waar je op kan parkeren en daar onder is een soort oude werkplek. Ik moet wel wat spinnen wegslaan maar het is wel te doen. Ik snuffel wat rond en ik kom erachter dat het licht het nog doet! kijk eens aan, ik ben gewoon van alle gemakken voorzien. Ik zet me tentje op en ga even lekker liggen in de rusthut, ik lees het logboek door van de rusthut en vind erin nog een Nederlander die de tocht ook heeft gelopen.
Nu goed uitrusten en morgen de verloren tijd inhalen.
Klein beetje last van heimwee.
Tempels:
Tempel 14 Jōrakuji
Tempel 15 Awa Kokubunji
Tempel 16 Kannonji
Tempel 17 Idoji
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
