Dag 3

's Ochtends rond half 7 hoor ik wat gebrabbel naast me tent. De schoonmaakster probeert in het gebouwtje te komen maar mijn tent zit in de weg. Ze is zo vriendelijk om e eerst even wakker te laten worden en wacht tot ik me tent heb verplaatst.
Ik ben nog steeds helemaal kapot van gisteren, niet alleen me voeten maar me hele lichaam heeft het zwaar. Ik besluit vandaag maar rustig aan te doen, het heeft geen zin om mezelf af te tuigen, ik moet nog een tijdje lopen.
Nadat ik alles heb opgeruimd haal ik me stempel en daal ik af langzaam af. Het is nog fris vandaag, ik hoef maar 1 berg over en daarna is de weg lekker plat naar tempel 13, maarja eerst nog de berg af......

Het duurt niet lang of de zon is alweer op volle sterkte, gelukkig is het lekker koel in de bossen. Het afdalen gaat wat moeizaam door de blaren, maar na een tijdje voel ik de pijn niet meer.
eenmaal bij de berg aangekomen kijk ik er niet echt tegen op, na deze berg word de boel een stuk makkelijker.
Ik ben nog niet een op de helft van de berg en ik voel het alweer, me benen beginnen te trillen en ik heb het gevoel alsof ik er ieder moment door heen kan zakken en als dat nog niet genoeg is, de hitte helpt ook niet echt mee.

Boven op de berg moet ik écht even rusten, het was best wel een klim. Na 10 minuten pauze en genieten van het uitzicht raak ik toch echt weer aan het afdalen. Dit gaat verrassend goed, ik race zowat naar beneden zonder al te veel moeite. Plots word ik tegen gehouden door een oud vrouwtje , ik krijg van haar als osettai een zak Japanse mix en een zak wat lijkt op bevroren doperwten, naja alles is mooi meegenomen. Dit soort dingen zouden je nooit overkomen in Nederland, en mocht het wel voorkomen had ik het niet helemaal vertrouwd hahaha.

Niet veel verder is er een klein eetwinkeltje waar 3 oude mensen gezellig hun middagje door brengen. Zodra ik de winkel in loop valt er een doodse stilte en kijken ze me raar aan, best wel ongemakkelijk. Ik vraag aan de vrouw of het mogelijk is om hier te eten, waarop ze met een kom met Ramen aan komt en vraagt of ik dat eventueel zou lusten.
Na wat praten word de sfeer al wat losser en lachen we er al op los, ook al begrijp ik soms niet helemaal waar het over gaat.
De Ramen is heerlijk en de mensen zijn echt vriendelijk maar jammer genoeg moet ik weer verder. Ik neem even een foto en loop met hoog tempo weer verder. Het eten duurde wat langer dan verwacht.

Eenmaal beneden aan de berg is er nergens meer schaduw, wat ben ik blij met die rieten hoed! De hitte is ondragelijk, me voeten smelten zowat weg en het ergste is dat ik nog niet eens op de helft ben. Naast me zie ik mensen zwemmen in de rivier en het ziet er zooo lekker uit, maar ik moet echt doorlopen wil ik tempel 13 halen.

Na een paar uur lopen kom ik bij een rusthut, deze heeft echt luxe, er is fruit en water in de koelkast. Hier zou ik wel kunnen slapen, dan pak ik tempel 13 morgen wel. Ik trek me schoenen uit en ga liggen, maar dan zie ik aan de muur een bordje dat aangeeft dat het verboden is om hier de nacht door te brengen en dat de hut sluit om 5 uur. Gelukkig staat er ook dat tempel 13 nog maar een half uurtje lopen is!

Als ik bij de tempel ben aangekomen haal ik zo snel mogelijk mijn stempel en vraag ik om Shukubo (tempelovernachting) maar ze zijn vandaag helaas niet open. Ik word gek als ik nu nog een plek moet vinden voor mijn tent val ik op straat in slaap.
Ik vraag aan de monnik of er een plek is om te overnachten en hij verteld me dat om de hoek een ryokan is. Kijk daar hou ik van!

Nu lekker in bad, kleren wassen en op bed.


Tempels:

#12 Shōsanji
#13 Dainichiji