Dag 10

Voor het eerst sinds een lange tijd heerlijk geslapen in me tentje, de frisse zeelucht hield de boel lekker koel.
Ik eet wat, fris me op in de openbare wasruimte, neem me pillen en pak snel me spullen in.

Wat me gisteravond niet was opgevallen was dat er nog 2 pelgrims op het grasveldje kampeerden. Deze mensen hebben gewoon hun halve huis meegenomen, allebei een winkelwagentje dat is vol gestapeld en zit vast gemaakt met spanbanden, nou dat is pas een zware tocht. Het voordeel is wel, je bent van alle gemakken voorzien.

Rond half 7 ben ik klaar voor vertrek, het probleem is echter dat de tempels pas om 7 uur opengaan. Dan maar lekker rondstruinen en kijken wat er allemaal te zien is.
Het eerste wat opvalt is een gigantisch beeld van de jonge Kōbō Daishi bij de tempel, met daar achter nog een Boeddha die ligt te chillen. Het is serieus een mooie tempel. Ook leuk zijn alle krabbetjes in de vijver, ik heb er echt nog nooit zoveel gezien.

Ik besluit opzoek te gaan naar een drogist, mijn blarenpleisters zijn op en ik heb dringend nieuwe nodig aangezien de spa minder heeft geholpen tegen de pijn dan verwacht. Het voelt alsof ik al een hele dag lopen erop heb zitten. Ik vraag een vrouwtje die buiten loopt waar ik eventueel blarenpleisters kan halen. Ze vertelt me dat er hier in de buurt geen drogist is te vinden, maar dat die naast tempel 25 ligt. Dat wordt dus nog even bikkelen.

Gelukkig duurt het niet lang voor de pijnstillers zijn ingewerkt en het lopen alweer wat makkelijker gaat. Ik neem een kijkje bij de grot waar Kōbō Daishi drie jaar lang mediteerde om verlichting te bereiken, het enige dat hij kon zien was de hemel en de zee.
Ik moet eerlijk zeggen, ik had het niet vol gehouden. Het is vochtig, vol krabben en het licht dat naar binnen schijnt is oogverblindend, plus ik heb de tijd niet om hier 3 jaar te zitten.

Het volgende op de lijst is Kaap Muroto-misaki, een hiking route langs de kust met allerlei rotsformaties die zijn gevormd door de harde wind en hoge golven over de jaren.
Het is prachtig, de golven beuken tegen de rotsen en creëren kleine watervalletjes en stroompjes tussen de rotsformaties.
Jammer genoeg is de whale watchpost gesloten, al lijkt me sterk dat je de walvissen überhaupt zal zien.

Voor ik het weet is het al 7 uur geweest, ik loop snel terug naar de tempel en kom onderweg nog de 2 andere pelgrims tegen. Ze duwen echt met moeite de winkelwagentje de helling op. Ik bied aan om te helpen maar ze zegt dat het wel lukt.

Wanneer ik bij het loket sta om mijn stempel op te halen kijkt het vrouwtje me raar aan wanneer ik haar me stempelboek geef. Blijkbaar is dit niet tempel 24 maar een normale tempel. Dat is best wel misleidend aangezien er een gigantisch standbeeld van Kōbō Daishi staat......
De echte tempel ligt boven op de heuvel, 200 meter... dat moeten me benen nog wel aankunnen.
Het is gelukkig niet al te zwaar, me benen doen wel pijn maar het is gelukkig niet zo heet aangezien het nog vroeg is. Tempel 24 is echt prachtig, de mooie ochtend zon heeft aardig wat mooie foto's opgeleverd. Ik doe mijn rituelen en haal de stempel op, maar wanneer ik het loket uitloop word ik door een oude man aangesproken over wat ik hier aan het doen ben. Ik vertel de man dat ik een henro(pelgrim) ben die de 88 tempeltocht loopt. De man lacht me in me gezicht uit en verteld dat ik geen henro ben en hij wijst naar mijn sportkleren. Ik probeer de man uit te leggen dat ik niet de traditionele kleding draag vanwege de hitte, maar de man loop weg voor ik maar ook wat duidelijk kan maken. Dit heb ik nog nooit mee gemaakt, ik dacht dat Japanse mensen altijd aardig waren. Nu kan ik het de man niet kwalijk nemen, ik had al gelezen op het internet dat een korte broek niet echt wordt gewaardeerd bij een tempel en dan sta ik hier in me sportbroekje. Maarja het is te heet om met een lange broek en het henro vest(Hakui) te lopen.

Met een licht schuldgevoel begin ik met het afdalen, maar dat is snel vergeten wanneer ik het uitzicht zie, je kijkt over heel Muroto en als dat niet genoeg is staat er een ijscokar, oooh mijn dag is weer goed!

Het afdalen gaat snel aangezien ik alleen maar van over de stad kijk en wanneer ik onderaan ben krijg ik meteen een Osettai van een man die langs fietst, heerlijk koude Aquarius. Ik bedank de man en hij rijdt weer verder.
Niet veel later kom ik niet meer bij van het lachen, ik zie een gezinnetje die ook de tocht lopen in henro kledij, met het kind van ongeveer een jaar of 7 aan een touwtje zodat hij niet wegloopt. Het is net een puppie aan de redbull, dat kind schiet alle kanten op hahaha.

Wanneer ik in de buurt van tempel 25 kom zie ik een fanfare met allemaal kleine kinderen die trommelen. Compleet uit de maat en geen structuur, niet iets wat je in Japan zou verwachten, maar het liedje is leuk en de kinderen zijn om op te vreten. Echt leuk!!

tempel 25 is klein maar heeft natuurlijk wel 2000 treden om bij de Hondō(hoofd tempel) te komen, pfff en dat in deze hitte.... Ik leg me tas neer, ren naar boven, doe de rituelen en haal me stempel op. De hart sutra gaat trouwens steeds beter en vlotter, ik ben echt trots op mezelf!
nu ik me stempel heb word het hoogtijd dat ik opzoek ga naar de drogist, die volgens het vrouwtje van vanochtend hier in de buurt zou zijn. ik vraag wat rond en rond en rond en blijkbaar ben ik er al duizend keer langs gelopen. Het is een klein en bijna on opvallend winkeltje. Maar dan nu komt het echte probleem....... hoe zeg je blaar in het Japans?!
Ik sta in die winkel als een gek uit te beelden wat ik nou precies bedoel en de man begrijpt het nog steeds niet. Ik trek me sok uit en en laat hem de joekels van blaren zien en dan zegt hij: aaaah mame! OK die moet ik dus goed onthouden, mame betekend blaar, weer wat geleerd. Ik 2 pakje blarenpleisters en krijg van de man nog een soort powerdrankje als Osettai. Ze blijven maar komen die cadeautjes vandaag!!

Nu nog naar tempel 26 maar eerst even uitrusten voor ik verder ga. Het powerdrankje dat de man me gaf smaakte viiieees, maar het geeft wel een kick!
Wanneer ik in de buurt kom van tempel zie ik dat ook deze op een berg ligt, wat is het met boeddhisme en bergen??
klagen of niet, het uitzicht maakt het altijd weer goed. Boven die ik me rituelen, haal de stempel op en dan even me kop onder de kraan en liggen op een bankje. Eenmaal bij gekomen raak ik toch echt aan het afdalen, wat niet echt makkelijk is aangezien er veel takken en bladeren liggen en de rotsen spekglad zijn....... top.

Beneden is een restaurant waar ik even stop om wat te eten. Het is DUUR! 1200 yen voor een bordje met eten. later kom ik erachter wat je er allemaal bij krijgt, je krijgt praktisch een 3 gangen menu, niet normaal.
Na me buik tot ploffen aan toe te hebben vol gegeten geniet in nog even van het mooie zeezicht en ga ik daarna nog even naar een walvisjacht museum waar het restaurant bij hoort. Het eerste wat opvalt als je binnen loopt, een potvis op ware grote, die wil ik dus noooiitt tegen komen tijdens het zwemmen, hij is gigantisch!
Verder is het museum niet veel aan, het is wel mooi, maar walvisjacht trek me alleen niet zo erg.

Een paar kilometer van het museum af is de hoofdstraat van Kiragawa deze is vrij bijzonder omdat de huizen nog het zelfde zijn als in de 19de eeuw, het voelt gewoon alsof je in het echte Japan loopt. Aan het einde van de straat begint de grote weg weer. Ik wil nog wel wat kilometers maken maar het ziet er niet naar uit of ik straks nog een plekje zal tegenkomen om me tent op te zetten. Ik zie een betonnen plateau waar vroeger een huis stond, dan maar daar me tent opzetten. Tja je kan niet altijd 6 gooien.
Tijdens het opzetten komt er een man aan die me Aqaurius en karton als Osettai geeft. Ik ben hem dankbaar voor de Aquarius maar weet niet precies wat ik met karton moet. De man tilt me tent op en gooit het karton eronder, zo blijft de onderkant van mijn tent schoon en heel. Wat een geweldige idee! Daarna komt er nog een vrouwtje rond me tent lopen, in het begin vertrouwde ik het niet helemaal maar ik kwam er al snel achter dat ze de omgeving aan het afzoeken was naar slangen. Mijn heldin hahaha!!

Nu op bed neerploffen, ik ben bek af en de heimwee begint weer toe te slaan. Hopelijk morgen in betere staat.


Tempels:

Tempel 24 Hotsumisakiji
Tempel 25 Shinshōji
Tempel 26 Kongōchōji