Dag 20
Door: Thomas Mooijer
Blijf op de hoogte en volg Thomas
19 Juli 2013 | Japan, Kuroshio
Om 5 uur 's ochtends heb ik nog steeds niet kunnen slapen.... Als ik die pauw te pakken krijg pluk ik hem kaal! Aangezien ik toch al wakker ben, chill ik even in de rusthut met wat eten en drinken uit de automaat.
Om 6 uur begin ik een beetje met opstarten, even scheren en opfrissen, tent inpakken en jammer genoeg weer me schoenen aantrekken. Me schoenen knellen nog steeds. Ik loop even om te kijken waar de wrijving zit en gooi meteen me voet vol blarenpleisters. Nu maar hopen dat dat helpt. Nog even een pijnstiller innemen en ik kan weer op weg.
Het lopen gaat lekker! Ik maak aardig wat kilometers in de schaduwen van de bergen, maar ik weet niet hoelang dit geluk nog zal aanhouden. Het ziet er naar uit dat vandaag een hete dag zal worden.
Na de eerste paar kilometers stop ik even voor een ijsje en man wat is dat ding lekker! Zoiets kan je leven redden op een hete dag.
Weer wat verder kom ik aan bij Ōki no hama, een werkelijk prachtig strand! Het lijkt wel of ik naar een ansichtkaart sta te kijken. Ik neem even de tijd om van dit uitzicht te genieten, gewoon wow. Jammer genoeg zijn de restaurantjes bij het strand dicht, ik had eigenlijk wel zin om te eten met dit uitzicht. Aan de andere kant ben ik van plan om vandaag de 33 kilometer te redden, ik moet gewoon sterk zijn en doorlopen.
Als ik een berg ben opgeklommen ben ik bek af, maar er is nergens een plek waar ik kan rusten. Gelukkig zijn de wonderen de wereld nog niet uit! Tijdens het afdalen kom ik bij een klein eettentje, gewoon in the middle of nowhere! Het tentje zit er echt leuk uit en een heeeel oud vrouwtje zit er in haar eentje. Ik vraag wat ze verkoopt en ze antwoord iets wat ik niet helemaal begrijp, maar ik krijg van haar een ijskoffie, wat gelatineachtige sliertjes en nog wat sōmen. Ik weet niet of het hoort maar de sōmen was koud met verder niet erbij. Ik kan eerlijk zeggen dat ik geen fan ben, maarja je moet toch wat. Ik betaal het vrouwtje en wil vertrekken, maar ze verteld me dat ik wel mag rusten op het chille gedeelte voor het eettentje. Dat sla ik niet af!
Wanneer ik wakker word is het kwart over 12. Ik vraag aan het vrouwtje hoeveel kilometer het nog is naar tempel 38 en ze verteld me dat het nog maar 12 kilometer is! Wauw dat heb ik echt snel gedaan, dan kan ik nu lekker op een rustig tempootje aanhouden op het heetste moment van de dag.
Ik geniet heerlijk van het weer en de natuur, maar ik heb jammer genoeg nog steeds last van m'n voeten. Op een gegeven moment loop ik langs een klein huisje met een drink automaat ervoor. Ik rust even wat uit op het bankje en kijk wat om me heen. Dan valt me ineens iets op. Er staat henro op het huisje! Dat meen je niet, dit is gewoon een tsuyado! Alles staat er gewoon wasmachine, een bed, drinkautomaat, kachel, boeken, echt alles! Het is bijna te mooi om waar te zijn! maar wanneer ik iets beter rond kijk zie ik dat het denk ik een tijdje geleden is dat het huisje is onderhouden. overal zie ik spinnen, muizen en nog meer beestjes, ik zie zelfs kakkerlakken rondlopen.... Zonde, echt dood zonde..... Ik loop even om het huisje heen en word aangevallen door een zootje wespen. Ik ren als een malloot voor me leven en wanneer ik die rotbeesten kwijt ben zie ik wat er aan de hand is. Ik liep gewoon onder een wespennest door! Best wel indrukwekkend, heb er nog nooit een in het echt gezien.
Om 4 uur kom ik aan bij tempel 38 en dit is die 82 kilometer vanaf de vorige tempel zeker waard. Het is echt een vet mooie tempel die zeker uniek is vergeleken met de andere tempels. Ik doe de rituelen en kijk wat rond. Wanneer ik mijn stempel haal vraag ik of ze eventueel een nootboek hebben aangezien het schrift waar ik mijn logboek in bij houdt vol begint te raken. Het vrouwtje snapt me niet helemaal maar wanneer ik me schrift erbij pak snap ze het, ze loop naar achter en komt met schrift aan waar serieus ´notebook´ opstaat. Gewoon perfect! Ik bedank de vrouw voor het nootboek en ga wat drinken halen bij de drinkautomaat buiten de tempel. Ik plof neer en kan zowat inslaap vallen. Blijkbaar ziet een Japans vrouwtje dat ik het moeilijk heb ofzo, want ze komt naar me toe met een windwaaier op zonne-energie, wat een wereld ding! Als ik de waaier wil terug geven aan de vrouw schud ze haar hoofd en zegt ze: presento! Ik kan zowat me geluk niet op haha, ik bedank de vrouw en ze vertrekt weer met de bus.
Wanneer ik lekker zit te genieten van mijn nieuwe waaier zie op eens iets dat ik lang niet meer heb gezien. Een buitenlands gezicht! Dat is echt heel lang geleden. Ik begin met de man te praten en het blijkt dat hij en zijn gezin anderhalf jaar naar Japan zijn verhuisd. Het grappige is is dat zijn Japans niet veel beter is dan het mijne. Na wat over en weer vraag ik aan de man waar kaap Ashizuri Misaki is. De man lacht en zegt achter je, hij wijst naar een klein padje dat de bosjes in gaat. Ik bedank de man en neem afscheid. Het was wel even leuk en raar om iemand te zien zonder spleetogen.
Het kleine padje brengt me naar het aller zuidelijkste puntje van Shikoku, gewoon overal waar ik kijk zie ik water, tot in de verste verte is er geen land te bekennen en wat een heerlijke wind. Hier zou ik mijn tentje wel willen opzetten, maar helaas is het erg toeristisch en ik denk niet dat het is toegestaan om me tent hier op te zetten. Op de terug weg zie ik nog een padje, deze brengt me naar een uitkijkpunt die je op alles ansichtkaarten ziet. Een mooi uitzicht van de kaap en de witte vuurtoren, echt prachtig!
Het begint al laat te worden en ik moet toch echt ergens eten en slapen. Gelukkig heb ik gezien dat er verderop een onsen is! Dat kan ik wel gebruiken aangezien me schouders en voeten niet meer kunnen voor vandaag. Nu komt het leuke.... De onsen ligt boven op een berg, dat word dus nog even doorbijten.
Ik loop door het stadje en jammer genoeg zijn de restaurantjes niet meer open. Dan maar hopen dat ik bij de onsen kan eten anders heb ik niets voor vanavond.
Eenmaal boven ben ik aardig onder de indruk, het uitzicht is geweldig! De onsen is prachtig en je kan van het uitzicht genieten terwijl je lekker wegsmelt in het hete water, zowel binnen als buiten. Ik kom er alleen wel achter dat de blaren een nieuw niveau hebben bereikt aangezien alles onder het bloed zit. Dat kan niet goed zijn..... Misschien is een rustdag toch niet zo'n gek idee.
Na de onsen wil ik wat eten in het restaurant, maar het is een lopend buffet voor mensen die daar overnachten en als ik mee wil eten moet ik héél veel betalen. 10.000 Yen gewoon!!! Ik zit echt te twijfelen, het is buiten al donker dus de kans dat iets anders nog open is lijkt me sterk. Na vooruit dan maar, ik ben hier per slot van rekening toch maar één keer. Met pijn in me hart en portemonnee betaal ik, maar als ik het buffet zie komt er maar een woord uit: Daayyuumm! Dit is pas chique. Iemand van het personeel is op de hoogte van het feit dat ik zoveel heb betaald alleen om te eten en hij helpt me met het uitzoeken van het eten en zorgt dat ik het geld er wel uit haal. Ik eet oesters, kreeft, en ander vissoorten en dingen waarvan ik niet eens weet wat het is, maar een ding weet ik wel, het is LEKKER!
Met een bomvolle maag verlaat ik het restaurant, nog één hap en ik denk dat er iets zal scheuren. Nu nog een plek vinden om mijn tent op te zetten. Dat wordt nog een flinke klus nu het pikdonker is. Dan herinner ik me een plekje dat ik zag toen ik op het dak stond te genieten van het uitzicht. Een soort van torentje waar mijn tent perfect in past, zo word je wakker met een uitzicht van heb ik jou daar. Weet niet of het mag maar rond dit tijdstip maakt het volgens mij niet uit.
Ik heb besloten om morgen een vrije dag te nemen! lekker uitrusten, kijken of ik een walvisexcursie kan vinden en even bijkleuren op het strand aangezien ik er nu bijloop als een pot duo penotti.
Tempels:
Tempel 38 Kongōfukuji
Locatie:
Ashizuri-misaki, Tosa-Shimizu City
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley