Dag 11
Blijf op de hoogte en volg Thomas
10 Juli 2013 | Japan, Yasuda
Ik heb echt heerlijk geslapen, in de avond was het wat warm, maar gelukkig begon de wind te waaien en werd het lekker koel.
In plaats van de dagelijkse wekker word ik vandaag wakker door een vrachtwagen die naast mijn tentje parkeert en nog wel met de uitlaat op de opening van m'n tent gericht. Niet de leukste manier om wakker te worden.... Maar ik ben wel goed wakker nu!
Nu ik toch wakker ben kan ik net zo goed beginnen met opruimen, des te sneller kan ik weer op pad.
Halverwege het afbreken komt de man die me gisteren(die het karton en de Aquarius gaf) aangelopen, hij heeft serieus gepaneerde kip meegenomen voor me, en het is nog war! Kijk nou dat is pas een ontbijt!
Ik bedank de man zo vaak dat me nek nog steeds zeer doet van het buigen en knikkebollen.
De kip was echt hemels, hier was ik aan toe. Nu goed me tandenpoetsen en dan maar beginnen met lopen, om 6 uur........ dit wordt een lange dag.
M'n lichaam is goed moe en stijf, ik neem de antibiotica en pijnstillers en zet me hersenen op standje 0, gewoon doorlopen.
De kilometers gaan snel en ik kom al aardig in de buurt van tempel 27, ik besluit even te rusten en gebruik te maken van de WiFi bij het treinstation in Tano. Een perfecte spot om uit te rusten, een winkeltje met eten en een terrasje in de schaduw en dan ook nog even lachen met vrienden op het thuisfront.
Door al het berichten vliegt de tijd voorbij en moet ik echt weer verder anders red ik het vandaag niet tot tempel 27.
Het opstarten is nog altijd het zwaarste om te doen, alles is weer stijf en het duurt even om door de pijn heen te lopen.
De dichter de middag komt de suffer ik word, ik loop al een uur langs een rivier die al de hele tijd schreeuwt om een duik. Het rare is dat ik al een lange tijd geen bordjes of stikkers meer heb gezien. Ik kijk op de kaart en kom erachter dat een afslag heb gemist en 3 km verkeerd ben gelopen. DIT MEEN JE NIET! M'n dag gaat lekker....
Na de hele route te hebben terug gelopen en ik weer op het juist pad ben ben ik niet veel later ALWEER verkeerd gelopen, gelukkig is het dit keer maar 1 km de verkeerde kant op. Het mooiste aan ronddwalen is dat je gaat letten op alle kleine details en die hebben Japanse huizen wel.
De huizen zijn prachtig en groot, het jammere is dat de meeste zoveel rommel in huis bewaren dat er nauwelijks in kunnen rondlopen. Ik vind de Japanse stijl geweldig maar het zorgt ervoor dat je veel kleine kamers hebt in een huis. Maar goed das een kwestie van smaak.
Eindelijk weer op de juiste weg, nog 4 km de bergen in en dan heb ik tempel 27 bereikt. Ik ben gek op bergen, hou ervan echt, maar met 12 kg aan bepakking om je lichaam, 9 blaren op je voeten en 30 graden op me bol sla ik ze graag over. Jammer genoeg zit er niets anders op dan de berg op te gaan.
Zoals verwacht is het zwaar, de helling is steil en er lijkt geen einde aan te komen. Om het kwartier moet ik even rusten. Wanneer ik bijna boven ben zie ik een restaurantje, maar zodra ik wat probeer te bestellen verteld de man dat ze gesloten zijn..... Daar gaat me avondeten voor vandaag, gelukkig kan ik nog wel wat drinken inslaan bij de drinkautomaat. De man zegt me dat ik me geen zorgen moet maken en dat de 'Otera' niet meer zover is. Een hotel! dat kan ik goed gebruiken.
Als ik boven aan kom druppelen, haal ik snel mijn stempel voor de boel dicht gaat, ik vraag aan de man die me stempel zet waar het hotel is en de man wijst opzij. Blijkbaar heb ik het verkeerd begrepen...... Otera is niet hotel maar tempel.... hotel is gewoon hoteru. Weer wat op de harde manier geleerd. ik vraag de man of de tempel shukubō heeft, maar helaas is ook dat er niet.
Ik ben bek af en de berg af gaat niet meer lukken, dan maar een mooi plekje voor m'n tent vinden.
Ik doe de rituelen, pak me spullen weer en met een diepe zucht begin ik weer met lopen. Op het moment dat ik de tempel verlaat word ik terug geroepen door de man die de stempel had gezet. Hij verteld me dat ik wel in een hok mag blijven slapen. Hij opent een tempelhuisje wat serieus alles heeft! Een bed, elektriciteit, wastafel en verderop zijn de wc's. Ik ben nog nooit zo blij geweest!!!
Ik mag volgens de man hier blijven maar ik moet voor 7 uur 's ochtends weer vertrokken zijn. Dat komt helemaal goed!
Nu heerlijk het ervan nemen met me kruiswoord puzzeltje, nog wat foto's maken van de tempel en op bed. De tempel is werkelijk prachtig, de tuin is perfect bij gehouden en de verschillende niveaus van de tempel geven je vanaf verschillende punten een prachtig uitzicht.
Mijn dag is weer helemaal goed!!
Tempels:
Tempel 27 Kōnomineji
In plaats van de dagelijkse wekker word ik vandaag wakker door een vrachtwagen die naast mijn tentje parkeert en nog wel met de uitlaat op de opening van m'n tent gericht. Niet de leukste manier om wakker te worden.... Maar ik ben wel goed wakker nu!
Nu ik toch wakker ben kan ik net zo goed beginnen met opruimen, des te sneller kan ik weer op pad.
Halverwege het afbreken komt de man die me gisteren(die het karton en de Aquarius gaf) aangelopen, hij heeft serieus gepaneerde kip meegenomen voor me, en het is nog war! Kijk nou dat is pas een ontbijt!
Ik bedank de man zo vaak dat me nek nog steeds zeer doet van het buigen en knikkebollen.
De kip was echt hemels, hier was ik aan toe. Nu goed me tandenpoetsen en dan maar beginnen met lopen, om 6 uur........ dit wordt een lange dag.
M'n lichaam is goed moe en stijf, ik neem de antibiotica en pijnstillers en zet me hersenen op standje 0, gewoon doorlopen.
De kilometers gaan snel en ik kom al aardig in de buurt van tempel 27, ik besluit even te rusten en gebruik te maken van de WiFi bij het treinstation in Tano. Een perfecte spot om uit te rusten, een winkeltje met eten en een terrasje in de schaduw en dan ook nog even lachen met vrienden op het thuisfront.
Door al het berichten vliegt de tijd voorbij en moet ik echt weer verder anders red ik het vandaag niet tot tempel 27.
Het opstarten is nog altijd het zwaarste om te doen, alles is weer stijf en het duurt even om door de pijn heen te lopen.
De dichter de middag komt de suffer ik word, ik loop al een uur langs een rivier die al de hele tijd schreeuwt om een duik. Het rare is dat ik al een lange tijd geen bordjes of stikkers meer heb gezien. Ik kijk op de kaart en kom erachter dat een afslag heb gemist en 3 km verkeerd ben gelopen. DIT MEEN JE NIET! M'n dag gaat lekker....
Na de hele route te hebben terug gelopen en ik weer op het juist pad ben ben ik niet veel later ALWEER verkeerd gelopen, gelukkig is het dit keer maar 1 km de verkeerde kant op. Het mooiste aan ronddwalen is dat je gaat letten op alle kleine details en die hebben Japanse huizen wel.
De huizen zijn prachtig en groot, het jammere is dat de meeste zoveel rommel in huis bewaren dat er nauwelijks in kunnen rondlopen. Ik vind de Japanse stijl geweldig maar het zorgt ervoor dat je veel kleine kamers hebt in een huis. Maar goed das een kwestie van smaak.
Eindelijk weer op de juiste weg, nog 4 km de bergen in en dan heb ik tempel 27 bereikt. Ik ben gek op bergen, hou ervan echt, maar met 12 kg aan bepakking om je lichaam, 9 blaren op je voeten en 30 graden op me bol sla ik ze graag over. Jammer genoeg zit er niets anders op dan de berg op te gaan.
Zoals verwacht is het zwaar, de helling is steil en er lijkt geen einde aan te komen. Om het kwartier moet ik even rusten. Wanneer ik bijna boven ben zie ik een restaurantje, maar zodra ik wat probeer te bestellen verteld de man dat ze gesloten zijn..... Daar gaat me avondeten voor vandaag, gelukkig kan ik nog wel wat drinken inslaan bij de drinkautomaat. De man zegt me dat ik me geen zorgen moet maken en dat de 'Otera' niet meer zover is. Een hotel! dat kan ik goed gebruiken.
Als ik boven aan kom druppelen, haal ik snel mijn stempel voor de boel dicht gaat, ik vraag aan de man die me stempel zet waar het hotel is en de man wijst opzij. Blijkbaar heb ik het verkeerd begrepen...... Otera is niet hotel maar tempel.... hotel is gewoon hoteru. Weer wat op de harde manier geleerd. ik vraag de man of de tempel shukubō heeft, maar helaas is ook dat er niet.
Ik ben bek af en de berg af gaat niet meer lukken, dan maar een mooi plekje voor m'n tent vinden.
Ik doe de rituelen, pak me spullen weer en met een diepe zucht begin ik weer met lopen. Op het moment dat ik de tempel verlaat word ik terug geroepen door de man die de stempel had gezet. Hij verteld me dat ik wel in een hok mag blijven slapen. Hij opent een tempelhuisje wat serieus alles heeft! Een bed, elektriciteit, wastafel en verderop zijn de wc's. Ik ben nog nooit zo blij geweest!!!
Ik mag volgens de man hier blijven maar ik moet voor 7 uur 's ochtends weer vertrokken zijn. Dat komt helemaal goed!
Nu heerlijk het ervan nemen met me kruiswoord puzzeltje, nog wat foto's maken van de tempel en op bed. De tempel is werkelijk prachtig, de tuin is perfect bij gehouden en de verschillende niveaus van de tempel geven je vanaf verschillende punten een prachtig uitzicht.
Mijn dag is weer helemaal goed!!
Tempels:
Tempel 27 Kōnomineji
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
