Dag 22

Vannacht heb ik echt heel raar gedroomd. Ik droomde dat ik de moed had opgegeven en naar huis was gegaan. Het leek allemaal zo levens echt en ik voelde me zo klote, zelfs nadat ik wakker werd.
Ondanks de rare droom voel ik me wel goed uitgeslapen en het is nog maar 5 uur. Kijk dat zijn mooie dagen. Om half 9 moet ik me melden voor de walvisexcursie, in de tussen tijd kan ik lekker m'n ding doen. Ik ruim de tent op, fris me op bij een waterkraantje en chill op een bankje met een heerlijk drankje uit de drinkautomaat. Het valt me nu pas eigenlijk op hoeveel zwerfkatten er hier rondlopen. Echt zielig! Er is een kat met een gebroken staart en zelfs een kat zonder staart en nog allemaal kleine kittens. Ik wil ze zo meenemen naar huis, maar de beestjes zijn erg schuw.

Even later ben ik de oude man van gister weer gaan opzoeken om samen te ontbijten. Ik heb gewoon een broodje met jam, maar deze kerel heeft een volledig gasstelletje mee. Dat had inderdaad best handig geweest..... Maar aan de andere kant zijn tas weegt 15 kilo, daar ga ik dus echt niet aan beginnen. Ik zit momenteel op de 12 kilo en heb het al zwaar genoeg. Na het ontbijt pakt de man zijn spullen en neemt hij afscheid. Hij gaat weer verder met lopen, maar volgens hem op een gemakkelijk en rustig tempo. Ik moet nog even wachten op de excursie en besluit maar wat rond te kijken in de souvenirwinkel/vismarktje. Heel veel prulletjes en dingetjes, niet echt mijn ding, maar wel leuk om rond te kijken. Ik vraag aan het vrouwtje achter de balie waar ik moet opstappen voor de excursie. Het vrouwtje wijst me de weg en zegt me dat ik mijn tas wel in de winkel achter kan laten. Top!!

Half 9 is het dan zo ver...... Walvissen kijken!!! De begeleider verteld me dat we 3 uur gaan varen opzoek naar walvissen en dat de kans dat we er een tegenkomen 80 procent is. Dat klinkt goed! Ik sta te wachten met nog wat Japanse vrouwtjes die ook de excursie gaan maken. Ze zijn werkelijk van top tot teen bedekt. Ze doen er hier echt alles aan om een zo mooi mogelijke huid te houden. En dan sta ik daar half bruingebakken met korte kleren naast.
We varen de haven uit en ik merk al gauw dat de zon vandaag lekker scherp staat. Aangezien ik zo slim ben om mezelf te vergeten in te smeren, zoek ik zoveel mogelijk de schaduw op. Het uitzicht vanaf zee over Shikoku is prachtig ik kan gewoon zien waar ik heb gelopen. Op dat moment realiseer ik pas hoeveel of ik heb gelopen. Ik zie gewoon de plek waar ik een paar dagen geleden nog liep. er komt spontaan een glimlach op m'n gezicht, zo trots ben ik op mezelf.
Na een tijdje varen zien we vliegvissen, wat een leuke beestjes om te zien en god wat zijn ze snel, ze halen ons met gemak in. Ineens stopt de boot en op dat moment denkt iedereen: walvis, walvis, waar? Helaas was er geen walvis, maar had een van de hengels op de boot een vis aan de lijn. Ik als buitenlander mag de vis als eerste binnen halen. Nu ben ik geen fan van vissen, maar dit sla ik niet over. Ik haal de vis binnen en hij is groot! Tenminste voor mij dan. De vis is geelgroen en wel ongeveer een meter lang, de japanners noemen het een Shiarin ofzo. Ik wil de vis oppakken maar hij spartelt mij even te veel, ik gooi hem in de bak en we gaan weer opzoek naar waar het echt om draait, walvis!

De uren gaan voorbij en iedereen slaapt al bijna, nog geen walvis in het zicht te bekennen. Na dan doe ik maar rustig mee.
Wanneer ik wakker word zijn me benen fel rood, kut..... Dat was ik dus even vergeten, en als dat nog niet erg genoeg is we zijn alweer op de terug weg naar de haven. Geen walvis, geen dolfijn, alleen vliegende visjes en de shiarin. Ik ben echt zwaar teleurgesteld...... Ik voel me als het kind die voor sinterklaas niet het cadeautje krijgt waar hij om heeft gevraagd.

als ik aan wal ben, biedt de begeleider zijn excuses aan voor het feit dat er geen walvissen waren, maar dat het wel eens voor komt. Ik haal me spullen op bij de souvenirwinkel en eet nog even wat in het restaurantje daar. Ik eet zo snel mogelijk door, trek vervolgens me schoenen weer aan en zet het op een lopen. De rustdagen hebben goed geholpen, me voeten voelen geweldig! Helaas kan ik niet echt me ritme vinden, ik zit nog steeds in over die walvissen....

12 km verder kom in aan in Tatsukushi en raad eens wie ik daar op een bankje zie zitten, de oude man! Wauw hij maakte dus echt geen geintje toen hij zei dat hij rustig aan zou lopen. We praten wat bij en hij verteld me dat hij onderweg is naar een camping verderop waar een douche is. Top! Dat kan ik best wel gebruiken, want ik word zo langzamerhand misselijk van mijn eigen stank.... Samen lopen we richting de camping, maar eerst even wat verkoeling zoeken bij de supermarkt. Wanneer we buiten staan te genieten van een ijsje erger ik me de hele tijd aan het geblaf van een hondje, alleen weet ik bij god niet waar het vandaan komt. Het blijkt dus dat er een hondje in de achterbak van een pick-up zit vastgebonden. In deze brandende zon! Das echt onmenselijk. Ik weer naar binnen en haal wat water, ik gooi het in me beker en laat de hond eruit drinken. Ineens komt er een mevrouw vet gestrest aangelopen, volgens mij denkt ze dat ik haar hond iets wil aan doen of meenemen. Maar wanneer ze ziet dat ik haar hondje gewoon wat water geef en bedankt me voor de moeite. Blijkbaar moest ze even weg maar duurde het langer dan verwacht.

Wanneer de oude man en ik weer aan het lopen zijn komen we langs een aquarium, ik vraag aan de oude man hoe laat deze ongeveer dicht zal gaan. Hij zegt dat het hoogst waarschijnlijk over een uurtje is. Ik vertel de oude man dat ik heel even een kijkje ga nemen en dat ik hem wel zie op de camping. Ik voor m'n leven naar het aquarium.

Het aquarium is redelijk groot, maar vooral mooi, dit soort beesten heb ik nog nooit gezien! Vele van deze zou ik liever niet in het water tegen komen. Eentje is er zelfs groter dan ik en zijn hele kop zit vol littekens, maar ik zie al snel hoe dat komt. Hij zwemt op me af en blijft maar met z'n kop tegen het glas bonken. Niet echt een al te snuggere vis. Wanneer ik wil vertrekken zie ik op een poster dat verderop nog een aquarium is waar je een walvis haai kan zien! Jammer genoeg ben ik daarvoor al te laat, alles gaat sluiten. Ik loop richting de camping en neem een kortere route over het strand, echt mooi. Ik zie mensen genieten en gezellig zitten op het strand, dat heb ik nog niet meegemaakt. Ik dacht dat alle mensen binnen bleven. Wanneer ik langs loop word ik terug geroepen door een vrouw, ze rent en strompelt door het zand en geeft me een zakje met daarin 2 onigiri. Dat zijn een soort rijstdriehoeken met vis erin en zeewier eromheen. Met andere woorden, gewoon lekker! Ik bedank de vrouw voor de gift en loop richting een marktje voor toeristen die met de bus reizen. Ik haal iets waarvan ik denk dat het chips is. Als winkel uitloop zie ik de oude man weer op een bankje zitten. Hij wordt blijkbaar snel moe, maar dat vind ik eigenlijk niet zo gek. Ik geef de man een onigiri en delen de rare chips, vervolgens gaan we weer lopen.

Eenmaal op de camping zet ik meteen mijn tent op en spring ik onder een koude douche. Hier was ik aan toe! Nu verhaaltje schrijven en op bed. Vanaf morgen ga ik weer knallen!!

Locatie:

Ōtsuki Town